Klaunada

działanie plenerowe i spektakl sceniczny

Oto działanie totalne! Istna inwazja dziwności. Zupełnie inny, Burtonowski świat koloru, przerysowania, ale przede wszystkim BAŚNIOWEJ ENERGII!!

Zobaczcie nasze Klauny na ulicy, w parku, na scenie, na otwarciu festiwalu, na wieczorze firmowym. One pasują po prostu wszędzie! W końcu dotarły aż do FINAŁU MAM TALENT!

Klaunice: Eufuria, Beza, Edward, Precyzja i Smętek – postaci równie egzotyczne jak swojskie.

Barwne grono, które jednocześnie przyciąga i odpycha. Lubimy je, bo popełniają błędy, których my się boimy i szaleństwa, na które mielibyśmy ochotę, ale sobie nie pozwalamy.


Kostiumy, charakteryzacja a przede wszystkim naszkicowane grubą kreską postaci i ruch czynią z nich karykatury same w sobie. Ich perypetie i niedorzeczności zapewnią porcję beztroski każdemu. Śmiech niepostrzeżenie oswaja tabu, staje się wentylem dla poważnych tematów.Projekt Latający Teatr Sztuki Ciała współfinansowany przez m.st. Warszawa.

W spektaklu występują: Anna Ługowska, Katarzyna Markowska, Joanna Płóciennik, Katarzyna Wróbel, Aneta Brzozowska.

Wyspa Leopolda

“Wyspa Leopolda” to opowieść inspirowana biografią Leopolda Janikowskiego, polskiego XIX-wiecznego podróżnika i etnografa. Sięgając po jego historię opowiadamy o spotkaniu z „innym” i transformacyjnym doświadczeniu wynikającym z takiego spotkania. Dla Leopolda Janikowskiego
wyzwaniem było wszystko czego doświadczył w czasie podróży do Afryki, szczególnie w kontekście kolonialnego wyścigu państw europejskich. Jego próba znalezienia porozumienia z nieznanym jest dla nas inspiracją do zadania sobie pytań współcześnie: co jest inne i co jest swoje, jak negocjować współistnienie między roślinami a ludźmi, jak stworzyć społeczeństwo, którego zasady nie byłyby oparte na przemocy i wyższości ale porozumieniu pomimo różnic kulturowych czy językowych.

Czasem sobie myślałem, a co by było jakbym tam do nieba poleciał, nad chmurami, świat zwiedził nie ten z dołu, a z góry, kogo bym spotkał, co bym jadł, z kim mówił, nad czym się trudził. A czy nad chmurami ten świat byłby inny, na opak, na drugą stronę wywinięty. Czasem śniłem o tym, że spotykam jakiś innych z planet, ale ci inni byliby zupełnie do nas niepodobni. Że byliby jak chmura albo deszcz, jak wiatr albo mgła. Jakbyśmy mieli się dogadać, jak żyć razem, jak rozmawiać, handlować, prowadzić wojny, jak się godzić. Rysowałem na kartkach stwory najdziwniejsze złożone z pary i wody, deszczu i wiatru, ciśnienia i szronu, ale nic nie przybliżało mnie do tego by zrozumieć, jak to jest tam miedzy chmurami, tam daleko. Czasem sobie wyobrażałem, że matka i ojciec są obcymi z kosmosu, zeszli tu na chwilę, szukają światła, porozumienia, miłości. Że są inni i swoi jednocześnie. Całe życie tego innego szukałem, a gdy znajdowałam, to inne okazywało się też mną.

Leopold Janikowski

W spektaklu bierze udział 4 aktorów, w tym dwie aktorki pantomimy, przewidziane są interakcje z publicznością. Scenariusz powstał w oparciu o pamiętniki Janikowskiego, wspektaklu cytowane są jego fragmenty. 

Głównym elementem scenografii są projekcje stworzone z grafik autorstwa malarki Dominiki Ruty. Spektakl trwa 50 minut. Premiera miała miejsce podczas Nocy Muzeów 2022

Dla widzów od 11 r.ż.

Scenariusz, reżyseria: Monika Rejtner
Występują: Adam Gąsecji, Anna Ługowska, Katarzyna Markowska, Monika Rejtner
Grafiki: Dominika Ruta 

Tańcząc ku korzeniom

– EKOPERFORMANS Z MUZYKĄ NA ŻYWO

“Tańcząc ku korzeniom” przybliża człowieka do świata przyrody i zaciera granice pomiędzy życiem i sceną. Opiera się na poszukiwaniu naturalnego ruchu na styku człowiek-natura, ekspresji emocji, podejmowaniu dialogu z uniwersum. Podążanie za wewnętrznymi obrazami i impulsami związanymi z życiem kwiatów, drzew, ich związkom z życiem człowieka pozwoli głęboko zanurzyć się w ciele i uzewnętrzniać to, co wyłania się w głębi podświadomości. Taniec czerpiący z podświadomości, podobnie jak rytuał – daje możliwość transgresji, staje się działaniem o kosmicznym znaczeniu podejmowanym w imieniu wspólnoty.


Poprzez kwiaty, drzewa z naszego imaginarium (bliskiego symbolicznie i fizycznie) będziemy poszukiwać, czym jest człowiek, życie, teatr, taniec, kim jesteś ty? „Drzewa, kwiaty” są szczególną metaforą i inspiracją – nie tylko żywe, intensywne czy kolorowe, ale i ulotne. Każdy z nas ma zakodowany w sobie swój taniec, będący wyrazem jego najgłębszego ja. Taniec Butoh jest procesem odkrywania tego “wewnętrznego” tańca i dzieleniem się z ludźmi. Poprzez teatr i taniec spotkamy się z roślinami, prawdziwymi, ukrytymi w zakamarkach pamięci, obudzonymi lekturą, przemyśleniami i wędrówkami. Kwiaty zrzucając płatki i liście będą ofiarowywać nieustannie odradzające się życie przyszłym pokoleniom, przekazywać pamięć o swoich duszach i ciałach. Ta gra z pamięcią, swoista podróż w czasie i w głąb siebie toczyć się będzie w moim ciało-umyśle na styku człowieka i natury.
Spektakl z 2022 roku, do tej pory spektakl prezentowany był trzykrotnie: premiera na Miesiącu Kultury Japońskiej w Ogrodzie Botanicznym w Powsinie, na Nocy Świętojańskiej w Warszawie i Międzynarodowym Festiwalu Lalka Też Człowiek w Warszawie.
W każdej prezentacji inspirowaliśmy się okolicznościami przyrody: kwietniowa premiera dedykowana była kwitnącej wiśni, w trakcie letniego przesilenia w widowisku nie zabrakło elementów świętojańskich, takich jak ogień, wianki i myśl z baśni Kraszewskiego „Niema szczęścia dla człowieka, jeżeli się niem z drugimi podzielić nie może”!, a prezentacja festiwalowa nawiązywała do teorii nadmarionety Gordona Craiga, szczególnie poprzez wielofunkcyjność aktora, stylizację gry aktorskiej poprzez marionetyzowanie postaci.
Laureat Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Lalka Też Człowiek w 2022 roku w Warszawie.


„Tańcząc ku korzeniom” powstał dzięki współpracy Anny Ługowskiej i Katarzyny Markowskiej ze Sztuki Ciała, Marka Kowalskiego z Teatru Akt. Występowi towarzyszy muzycznie Bartosz Ługowski.
Trwa około 40-50 minut.

Wgląd w niezwykłą sztukę lalkarstwa [XVI Międzynarodowy Festiwal Teatru Lalek i Animacji Filmowych dla Dorosłych „Lalka Też Człowiek”]

Nie lada gratką okazał się za to spektakl plenerowy przed budynkiem Instytutu Teatralnego, prawdziwe odkrycie tegorocznego festiwalu, choć skądinąd „Tańcząc ku korzeniom” Marka Kowalskiego & Sztuki Ciała był już w przeszłości na terenie Warszawy wykonywany. Zjawiskowe kostiumy, sceneria, rozplanowanie ruchu w przestrzeni, istotny przekaz na temat przemijania, ochrony przyrody, stanowienia z nią jedności, nieskończonego cyklu życia i śmierci, i przeistaczania się w związku z tym z bytu w byt, a do tego fantastyczna muzyka autorstwa Bartka i Ani Ługowskich, grających a to na gitarze, a to na kalimbie, skrzypcach, kontrabasie czy… pile i płynnie dołączających do tancerzy lub po prostu reagujących na taneczną akcję. Słowem – performance z prawdziwego zdarzenia, odbiorcy stali, pomimo zimna, jak zaczarowani.

Rój

Ponadczasowa opowieść o królestwie, gdzie zastany porządek zostaje zburzony przez pojawienie się Obcego. Nieoczekiwany gość sprawia, że Królowa, jej syn i cały Dwór są zmuszeni do wyjścia ze znanych sobie ról i stają twarzą w twarz ze swoimi najskrytszymi pragnieniami.

Spektakl ruchowy grany zarówno w plenerze jak i na scenie. Mroczny klimat historii najlepiej wybrzmiewa w wieczornym oświetleniu i przy gęstej mgle 🙂

Reżyseria – Joanna Płóciennik

Występują: Katarzyna Markowska, Adam Gąsecki, Katarzyna Wróbel, Anna Ługowska, Hanna Jurczak, Jakub Szymczyna/Filip Wencki

Kostiumy/Scenografia – Martyna Tejwan

Muzyka – Tomasz Ragaboy Osiecki

Trailer – Anna Sasha Jędrzejewska

Światła – Krzysztof Włodarczyk

Wdech Wydech

Ojciec niby był, ale jakby go nie było.
Nigdy mnie nie przytulił.
Ojciec był nieobecny…

Dwoje nastolatków zmaga się z nieobecnością ojca w ich życiu. Kasieńka i Telemach próbują pogodzić się ze stratą, dotykają poczucia osamotnienia i zwątpienia w swoją wartość. Poszukując ojców, szukają swojej tożsamości, podejmują ważne decyzje. Mierzą się także z poczuciem odpowiedzialności za osamotnione, cierpiące matki, którym chcieliby dawać wsparcie. Czy mają na to siłę? Skąd młody człowiek może czerpać moc do zmagania się z trudnościami?

Reżyseria – Maria Seweryn

Występują: Hanna Jurczak, Anna Ługowska, Joanna Płóciennik, Katarzyna Wróbel, Adam Gąsecki, Jakub Szymczyna
Muzyka – Bartosz Ługowski
Śpiew – Joanna Płóciennik, Hanna Jurczak
Kostiumy – Monika Wyrzykowska
Obsługa techniczna – Dominik Szarwacki
Asystentka reżyserki – Zofia Lutarewicz
Zdjęcia – Matylda Durka-Bojarun
Produkcja – Fundacja Sztuka Ciała

Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach Konkursu im. Jana Dormana organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Partnerem projektu jest Fundacja PZU. Premiera odbyła się w Soho Factory.

Konkurs im. Jana Dormana na produkcję spektaklu prezentowanego w szkołach wynika z potrzeby podniesienia jakości artystycznej przedstawień pokazywanych w placówkach oświatowych. Ideą konkursu jest z jednej strony wspieranie szkoły poprzez kształtowanie bogatej i różnorodnej oferty spektakli przygotowanych z myślą o wieku i potrzebach uczniów oraz specyficznych szkolnych warunkach, z drugiej zaś – wspieranie mobilności teatrów i otwieranie ich na wyzwania bezpośredniego kontaktu z widzem poza murami ich instytucji. Patronem konkursu jest Jan Dorman – wybitny twórca polskiego teatru, reżyser i pedagog, wieloletni dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie. Więcej informacji na stronie www.dorman.e-teatr.pl