– EKOPERFORMANS Z MUZYKĄ NA ŻYWO

“Tańcząc ku korzeniom” przybliża człowieka do świata przyrody i zaciera granice pomiędzy życiem i sceną. Opiera się na poszukiwaniu naturalnego ruchu na styku człowiek-natura, ekspresji emocji, podejmowaniu dialogu z uniwersum. Podążanie za wewnętrznymi obrazami i impulsami związanymi z życiem kwiatów, drzew, ich związkom z życiem człowieka pozwoli głęboko zanurzyć się w ciele i uzewnętrzniać to, co wyłania się w głębi podświadomości. Taniec czerpiący z podświadomości, podobnie jak rytuał – daje możliwość transgresji, staje się działaniem o kosmicznym znaczeniu podejmowanym w imieniu wspólnoty.

Poprzez kwiaty, drzewa z naszego imaginarium (bliskiego symbolicznie i fizycznie) będziemy poszukiwać, czym jest człowiek, życie, teatr, taniec, kim jesteś ty? „Drzewa, kwiaty” są szczególną metaforą i inspiracją – nie tylko żywe, intensywne czy kolorowe, ale i ulotne. Każdy z nas ma zakodowany w sobie swój taniec, będący wyrazem jego najgłębszego ja. Taniec Butoh jest procesem odkrywania tego “wewnętrznego” tańca i dzieleniem się z ludźmi. Poprzez teatr i taniec spotkamy się z roślinami, prawdziwymi, ukrytymi w zakamarkach pamięci, obudzonymi lekturą, przemyśleniami i wędrówkami. Kwiaty zrzucając płatki i liście będą ofiarowywać nieustannie odradzające się życie przyszłym pokoleniom, przekazywać pamięć o swoich duszach i ciałach. Ta gra z pamięcią, swoista podróż w czasie i w głąb siebie toczyć się będzie w moim ciało-umyśle na styku człowieka i natury.
Spektakl z 2022 roku, do tej pory spektakl prezentowany był trzykrotnie: premiera na Miesiącu Kultury Japońskiej w Ogrodzie Botanicznym w Powsinie, na Nocy Świętojańskiej w Warszawie i Międzynarodowym Festiwalu Lalka Też Człowiek w Warszawie.
W każdej prezentacji inspirowaliśmy się okolicznościami przyrody: kwietniowa premiera dedykowana była kwitnącej wiśni, w trakcie letniego przesilenia w widowisku nie zabrakło elementów świętojańskich, takich jak ogień, wianki i myśl z baśni Kraszewskiego „Niema szczęścia dla człowieka, jeżeli się niem z drugimi podzielić nie może”!, a prezentacja festiwalowa nawiązywała do teorii nadmarionety Gordona Craiga, szczególnie poprzez wielofunkcyjność aktora, stylizację gry aktorskiej poprzez marionetyzowanie postaci.
Laureat Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Lalka Też Człowiek w 2022 roku w Warszawie.

„Tańcząc ku korzeniom” powstał dzięki współpracy Anny Ługowskiej i Katarzyny Markowskiej ze Sztuki Ciała, Marka Kowalskiego z Teatru Akt. Występowi towarzyszy muzycznie Bartosz Ługowski.
Trwa około 40-50 minut.

Wgląd w niezwykłą sztukę lalkarstwa [XVI Międzynarodowy Festiwal Teatru Lalek i Animacji Filmowych dla Dorosłych „Lalka Też Człowiek”]

Nie lada gratką okazał się za to spektakl plenerowy przed budynkiem Instytutu Teatralnego, prawdziwe odkrycie tegorocznego festiwalu, choć skądinąd „Tańcząc ku korzeniom” Marka Kowalskiego & Sztuki Ciała był już w przeszłości na terenie Warszawy wykonywany. Zjawiskowe kostiumy, sceneria, rozplanowanie ruchu w przestrzeni, istotny przekaz na temat przemijania, ochrony przyrody, stanowienia z nią jedności, nieskończonego cyklu życia i śmierci, i przeistaczania się w związku z tym z bytu w byt, a do tego fantastyczna muzyka autorstwa Bartka i Ani Ługowskich, grających a to na gitarze, a to na kalimbie, skrzypcach, kontrabasie czy… pile i płynnie dołączających do tancerzy lub po prostu reagujących na taneczną akcję. Słowem – performance z prawdziwego zdarzenia, odbiorcy stali, pomimo zimna, jak zaczarowani.